Ο καλύτερος μου φίλος

Ήταν λίγος καιρός μετά το σχολείο. Είχα αρχίσει να χάνω το ενδιαφέρον μου για τα πράγματα και μια λέξη άρχισε να παίρνει επικίνδυνο νόημα, μια από αυτές που έχεις στο ντουλαπάκι του μυαλού σου όταν περιγράφεις κάτι, αλλά στην ηλικία που ήμουν δεν έδινα την ιδία βαρύτητα όπως ένας «περπατημένος» στα χρονιά. Τη λέγανε θλίψη.

Έπρεπε οπωσδήποτε να δω τι θα κάνω με την ζωή μου να βρω ποιος είμαι και τι θέλω. O Νίκος ήταν φίλος μου από το γυμνάσιο, πάντα τον συμπαθούσα γιατί ένιωθα ότι τον προστάτευα. Ήταν κοντός και χοντρουλής, σχεδόν μπούλης! Εγώ είχα ανάστημα και μαγκιά. Έτσι δέσαμε, αυτός είχε τον προστάτη του κι εγώ τον αυλικό μου. Μετά το σχολείο χαθήκαμε. Ο Νίκος ερωτεύθηκε μια Γερμανίδα στις διακοπές και έφυγε για δυο χρονιά στο Βερολίνο. Εκείνος περνούσε καλά όσο εγώ έψαχνα απαντήσεις για μένα. Βρεθήκαμε μόλις γύρισε στο Θησείο ένα πρωί τρίτης.

«Σε αισθάνομαι ξένο», είπα

«Σε βλέπω ίδιο», απάντησε

«Μα πως γίνεται αυτό?»

«Δεν ξέρω ίσως έμεινες πολύ με τον εαυτό σου?»

«Αυτό ήταν!», σκέφτηκα μόλις χωρίσαμε, θα βρω μια σχέση!

Σε δυο μήνες ήμουν με την Βίκυ, φοβερό κορίτσι, από την αρχή με έβγαλε στη ζωή. Άρχισα να δουλεύω σε ένα καφέ, να παρακολουθώ τα μαθήματα στη σχολή μου. Έγινα άνθρωπος! «Ποιος είμαι?», «Τι θέλω?» το άφησα για κάποια άλλη στιγμή.

Στον τρίτο χρόνο χωρίσαμε. Δεν  είχε ενδιαφέρον για μένα πια. Και ένιωθα πάλι αυτή την άβουλη θλίψη. Πήρα ένα μήνυμα μια Κυριακή πρωί από το Νίκο, για  re-union της Γ’ γυμνασίου. Δεν ήθελα να βγω από το σπίτι αλλά δεν είχα δει παλιούς συμμαθητές για χρόνια κι ήταν ευκαιρία για κουτσομπολιό. Ο Νίκος καθόταν διπλά στη Μαίρη, από τότε την έβρισκα ωραία και νομίζω και ο Νίκος αλλά δεν το είχε παραδεχτεί ποτέ. Βρεθήκαμε έξω από το μαγαζί φεύγοντας περπατήσαμε μαζί μέχρι το μετρό

«Ρε  Νίκο δεν με γεμίζουν οι άνθρωποι πια»     

«Φυσικό αφού για σένα ο καθένας ανήκει σε μια κατηγορία, που την έχεις ψάξει και δεν έχει ενδιαφέρον»

«Φοβερό!» Διαφορετικότητα των ανθρώπων! Αυτό αξίζει να ψάξω.

Άρχισα να είμαι πιο άνετος, είχα τη λύση τώρα. Έκανα φίλους, εκδρομές, πάρτι. Έγινε χαμός! Μετά από ένα ξέφρενο γλεντι έπεσα με τα ρούχα στο κρεβάτι κι άρχισα να κλαίω. Πάλι με είχα κοροϊδέψει, η θλίψη ήταν εκεί. Μέσα στο πανικό μου σκέφτηκα ο Νίκος, αυτός κάτι θα μου πει. Το επόμενο πρωί πήγα σπίτι του:

«Φοβάμαι το κενό που νιώθω»

«Μεγάλωσε την αλήθεια μέσα σου»

«Ναι!!» Έτσι θα γίνει.

Έλιωσα στο διάβασμα, πήρα το πτυχίο μου, διάβασα ότι νόμιζα πως θα με κάνει καλύτερο. Βρήκα αξιόλογους ανθρώπους κι άκουγα τα πάντα, κρεμόμουν από τα χείλη τους ακόμα κι αν μου έλεγαν καλημέρα. Κι όμως τίποτα. Ο Νίκος είχε βρει μια δουλειά στην Αγγλία και την επόμενη μέρα θα έφευγε  έπρεπε οπωσδήποτε να τον δω, θα κάναμε πολύ καιρό να τα ξαναπούμε

Νίκο δεν έχω άλλο κουράγιο έψαξα όλες τις αλήθειες, έκανα λάθη, βρήκα σωστά, απέφευγα το κενό, ένιωσα την αγάπη κι ακόμα νιώθω χαμένος

Πρέπει να φύγω έχω ένα ταξίδι να προλάβω.

Δεν μιλάς σοβαρά? Εγώ πνίγομαι!

Κοιτά, αφού όσα σου είπα δεν σε βοήθησαν, δεν έχει νόημα… Θέλω κι εγώ να κάνω το δικό μου ταξίδι και να το ζήσω.

Έμεινα να κοιτάζω το ταξί που έστριβε στη γωνιά.

 Θ.α  Χ.αρώ

Η Συνέντευξη (Μέρος 2ο)

Και πάλι κοντά σας μετά τα διαφημιστικά μηνύματα. Μαζί μας βρίσκεται ένας απλός πολίτης της χώρας μας.

Ερώτηση:   Έχετε ελληνική υπηκοότητα έτσι;

Απάντηση:  Μάλιστα

Ερώτηση:   Θεωρείται τον εαυτό σας λοιπόν, πολίτη αυτής της χώρας;

Απάντηση: Τη στιγμή που δεν θα αισθάνομαι πολίτης αυτής της χώρας θα σηκωθώ να φύγω από αυτή.

Ερώτηση:  Σύμφωνα με τον ορισμό της λέξης «πολίτης» μιλάμε για τον κάτοικο μιας χώρας με δικαιώματα και υποχρεώσεις…

Απάντηση: Προφανώς.

Ερώτηση:  Οπότε έχετε περίπου κατά νου, ότι το να απολαμβάνουμε κάποια κοινωνικά αγαθά – για τα οποία μεριμνά το από εμάς εκπορευόμενο κράτος – συνίσταται σε δική μας συμμετοχή και νομιμότητα;

Απάντηση:  Που θέλετε να καταλήξετε;

Ερώτηση:   Θέλω να καταλήξω στο εξής: Μήπως εσείς ο ίδιος με τις επιλογές σας και την απάθεια σας έχετε οδηγήσει αυτή τη χώρα σε όλη αυτή τη φαυλότητα την οποία έχει υπεισέλθει τα τελευταία χρόνια;

Απάντηση: Δηλαδή μου λέτε ότι τελικώς ευθύνομαι εγώ για την κατάσταση η οποία λαμβάνει χώρα τελευταία;

Ερώτηση:   Εγώ ερωτήσεις κάνω.

Ερώτηση:   Ε λοιπόν ναι ευθύνομαι κι εγώ. Αλλά στο μέτρο που μου αναλογεί.

Απάντηση: Δηλαδή;

Απάντηση: Δηλαδή, εγώ δεν έβαλα το γιο μου στο δημόσιο! Δεν καταχράστηκα δημόσιο χρήμα! Δεν έκλεβα την εφορία! Δεν συμμετείχα σε καμία παράνομη δραστηριότητα!

Ερώτηση:  Φαντάζομαι ότι δεν μιλάτε εξ ονόματος όλων των Ελλήνων έτσι; Διότι για να διαφθαρεί κάποιος χρειάζεται κάποιος που τον διαφθείρει!

Απάντηση:  Ασφαλώς. Πάντως μιλάω για την πλειοψηφία των πολιτών.

Ερώτηση:   Και τώρα μια παρατήρηση – ερώτηση επί του επιχειρήματος σας: Δηλαδή εσείς δεν μάθατε ποτέ κάποιον γνωστό σας ο οποίος πήρε κάποια θέση σε φορέα του δημοσίου;

Απάντηση:  Φυσικά και ήξερα. Μήπως θέλατε να κάνω και καταγγελία; Δε νομίζω ότι σε ένα ευνομούμενο κράτος ο πολίτης πρέπει να κάνει το ρόλο του ρουφιάνου! Υπάρχουν ή θα πρέπει να υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί.

Ερώτηση:  Ακολουθήστε λίγο το σκεπτικό μου. Εσείς δεν επωφεληθήκατε ποτέ από τα λεγόμενα «παραθυράκια» του νόμου; Από τελοσπάντων κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις που είχαν γίνει προφανώς με άλλη αιτία στην οποία εσείς δεν εμπίπτατε αλλά κάνατε χρήση της μιας και ήταν νόμιμη;

Απάντηση:  Θα μπορούσε.

Ερώτηση:  Εσείς κόβατε πάντα αποδείξεις; Ζητάγατε πάντα αποδείξεις; Δεν διπλοπαρκάρατε ποτέ σε ράμπα για άτομα με ειδικές ανάγκες ή σε χώρο απαγορευμένης στάθμευσης; Δεν ζητήσατε ποτέ διευκόλυνση για κάποιο προσωπικό σας θέμα, όχι απαραίτητα από πολιτικό άρχοντα, αλλά από οποιονδήποτε;

Απάντηση:   Όταν οι θεσμοί και οι κανόνες δε λειτουργούν σε μια δημοκρατία αναγκάζεσαι να ακροβατείς σε καταστάσεις που περιγράψατε προ ολίγου.

Ερώτηση:   Μου λέτε λοιπόν ότι όταν χαλάει το πλυντήριο σας πλένεται στη σκάφη τα άπλυτα και δεν προσπαθείτε να το επιδιορθώσετε;

Απάντηση: Γενικεύσεις και ειρωνεία διακρίνω. Το προσπερνώ και απαντώ ότι τα προβλήματα που μπορώ να τα επιλύσω μόνος μου φυσικά και τα λύνω. Τα άλλα όμως που άπτονται συλλογικών ευθυνών και υποχρεώσεων δεν λύνονται εύκολα και σίγουρα όχι μόνο από εμένα!

Ερώτηση:  Χαίρομαι που αναφερθήκατε στη συλλογικότητα γιατί θα ήταν η επόμενη ερώτηση μου. Εσείς σε ποια συλλογική δράση είχατε συμμετάσχει τα τελευταία είκοσι χρόνια προς όφελος της κοινότητας σας;

Απάντηση: Κοιτάξτε η συλλογικότητα δεν είναι κάποιο προϊόν που το αγοράζεις από το ράφι του σουπερμάρκετ. Μαθαίνεις για αυτή όταν κατακτήσεις την έννοια της ατομικότητας και την εφαρμόζεις αφού αποχωριστείς αυτήν. Εμείς οι Έλληνες, αλλά και γιατί όχι οι άνθρωποι σαν σύνολο, δεν έχουμε καν κατακτήσει την έννοια της ατομικότητας. Φανταστείτε λοιπόν πόσο απέχουμε από τη συλλογικότητα σαν έννοια.

Ερώτηση:  Με μπερδεύεται λίγο…

Απάντηση: Ναι, ναι καταλαβαίνω. Σας ακούω να σκέφτεστε:

                «Εμείς κατεξοχήν ατομιστές και εγωιστές που δεν υπολογίζουμε το διπλανό μας παρά μόνο αν είναι συγγενείς, δεν έχουμε κατακτήσει – κυριεύσει μάλλον – την έννοια της ατομικότητας;»

Δε μιλάω για ατομικότητα χωρίς σκέψη. Αναφέρομαι σε συνειδητή ατομικότητα.

Ερώτηση:   Εξηγηθείτε…

Απάντηση:  Μιλάω για εμβάθυνση στον εαυτό μας, τόσο συναισθηματικά όσο και πνευματικά, ώστε γνωρίζοντας τον να οδηγηθούμε σε μια συνειδητότητα πράξεων και έργων. Μαθαίνοντας λοιπόν τι πραγματικά θέλουμε, από που ερχόμαστε, που πηγαίνουμε και γενικότερα απαντώντας στο γιατί πράττουμε αυτά που πράττουμε θα καταλάβουμε αυτήν ακριβώς την έννοια.

Ερώτηση:    Και πως αυτό θα μας οδηγήσεις στη συλλογικότητα;

Απάντηση:  Κοιτάξτε το όλο μου σκεπτικό πηγάζει από μια υπόθεση μάλλον ουτοπική. Όχι όμως απαραίτητα. Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν τα ίδια πράγματα: από τα αντικείμενα καθεαυτά, έως τις επιδιώξεις τους σαν άνθρωποι και επομένως τις σχέσεις τους. Τα χρήματα ενώ είναι το μέσο έχουν γίνει αυτοσκοπός. Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή δεν έχουν τιμή. Κάτι έχουμε παρεξηγήσει…

               Αν λοιπόν καταλάβουμε ότι ναι μεν είμαστε διαφορετικοί αλλά με ίδιες ανάγκες και ίδιες αληθινές επιθυμίες ίσως καταφέρουμε να πλησιάσουμε την έννοια της συλλογικότητας.

Ερώτηση:  Σας ευχαριστώ πολύ

Απάντηση: Κι εγώ

Η Συνέντευξη (Μέρος 1ο)

Σήμερα έχουμε στο στούντιο, κόντρα στις προσδοκίες σας μάλλον, όχι κάποιον επώνυμο πολιτικό ή κάποιον τοπικό άρχοντα αλλά έναν απλό πολίτη της σημερινής Ελλάδας, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει σε εμάς 

Ερώτηση:   Λοιπόν; Πως αισθάνεστε τα τελευταία χρόνια που διανύεται στη χώρα σας;

Απάντηση: Καταρχήν καλησπέρα σας. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία τρία χρόνια τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα. Έχουν βγει στην επιφάνεια χρονίζοντα προβλήματα της νεοελληνικής κοινωνίας αλλά κυρίως έχει εκτεθεί, ανεπανόρθωτα μάλλον, το πολιτικό σύστημα και εν γένει η κρατική μέριμνα.

Ερώτηση: Οπότε είστε κι εσείς ένας απογοητευμένος και γιατί όχι, ένας αγανακτισμένος Έλληνας. Σωστά;

Απάντηση: Δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω ταμπέλες, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας πούμε ότι αυτό που λέτε ισχύει.

Ερώτηση: Θεωρείτε λοιπόν ότι το πολιτικό σκηνικό, το οποίο είναι εκείνο που καθορίζει τις κοινωνικο-οικονομικο-νομικές αποφάσεις είναι σάπιο και νέμεται από ανίκανους, τουλάχιστον κατά πλειοψηφία, πολιτικούς άνδρες;

Απάντηση: Ακριβέστατα!

Ερώτηση:  Εσείς τι ψηφίζατε από το 1974 τόσα χρόνια;

Απάντηση: Εγώ έχω ψηφίσει από ΝΔ μέχρι ΠΑΣΟΚ και από ΚΚΕ μέχρι δεν ξέρω κι εγώ τι!

Ερώτηση:  Δηλαδή ψηφίζατε κυρίως τα κόμματα που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο;

Απάντηση: Ας πούμε ότι έχω κι εγώ τις ευθύνες μου όπως όλοι…

Ερώτηση:  Μάλιστα. Υποθέτω πάντως ότι εφόσον αναγνωρίζετε τις ευθύνες σας κάνετε κάτι και για αυτό. Δε σας ζητάω βέβαια να αυτοκτονήσετε ή να αυτοεξοριστείτε αλλά σίγουρα μια ενασχόληση παραπάνω σχετικά με το ποιοι θέτουν υποψηφιότητα σε ποιο κόμμα και τι πρεσβεύει κάθε κόμμα θα την έχετε κάνει στις τελευταίες εκλογές;

Ερώτηση:  Θα έλεγα πως ναι.

Απάντηση: Έχω λοιπόν δύο ερωτήματα για εσάς. Πρώτον πως εξηγείτε το 7% του ακροδεξιού κόμματος και δεύτερον πως εξηγείτε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ από το 5% το 2009 στο 27% του 2012. Για να μην παρεξηγηθώ: Δεν ταυτίζω τα δύο γεγονότα απλά θα με ενδιέφερε η ερμηνεία σας, υπό το πρίσμα όμως του αναλογισμού των ευθυνών σας που είπατε προηγούμενα.

Απάντηση: Δηλαδή;

Ερώτηση:  Θέλω να πω: Σύμφωνα με την αυτοκριτική που κάνατε θα περίμενα από εσάς – σαν λαός αναφέρομαι – να ψηφίζατε αυτό που σας εκφράζει σαν ιδέα ή έστω σαν ανθρώπους. Σωστά;

Απάντηση: Μάλιστα.

Ερώτηση: Ωραία. Άρα μία ερμηνεία των παραπάνω αποτελεσμάτων είναι ότι το ακροδεξιό κόμμα σας εκφράζει σαν ιδεολογία και στον ΣΥΡΙΖΑ βρήκατε πραγματικά άξιους πολιτικά ανθρώπους.

Απάντηση: Θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Αν και δε συμμερίζομαι αυτή την ερμηνεία.

Ερώτηση:  Γιατί;

Απάντηση: Δεν θεωρώ ότι αυτά που πρεσβεύει, σαν ιδεολογία τουλάχιστον, το ακροδεξιό κόμμα είναι πλειοψηφικό ρεύμα και τελοσπάντων δεν είναι προς την ανθρωποκεντρική κατεύθυνση την οποία θα θέλαμε οι περισσότεροι Έλληνες να πηγαίναμε. Σύμφωνα με την ιδεολογία τους χθες έφταιγαν οι Αλβανοί, σήμερα οι Πακιστανοί και οι ομοφυλόφιλοι, αύριο τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι συνταξιούχοι και μεθαύριο εσείς κι εγώ.

Ερώτηση:  Σχετικά με το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ;

Απάντηση: Νομίζω ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι ήθελαν να σταματήσει αυτός ο δικομματισμός, ο οποίος άλλωστε είναι το ίδιο νόμισμα με διαφορετικές όψεις – αν δεν είναι η ίδια όψη! Ως εκ τούτου στράφηκαν σε ένα συνασπισμό κομμάτων που τους έδινε μια εναλλακτική πρόταση παρότι μπορεί να μην είναι βιώσιμη ή ολοκληρωμένη. Αμφισβητώ βέβαια τα κριτήρια τους καθώς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται δεκαετίες ολόκληρες στην πολιτική ζωή του τόπου, συμμετείχαν σε αυτή και σφυρηλάτησαν τη μορφή της. Είναι σαν να έχεις έναν σάπιο οργανισμό και επειδή κάποιο μέλος αυτού δεν έχει εμφανίσει τα βαριά συμπτώματα της ασθένειας να πιστεύεις ότι αυτό το μέλος είναι η θεραπεία.

Ερώτηση: Αντιλαμβάνεστε όμως ότι αυτά που μου λέτε δεν συνομολογούν υπέρ της αρχικής σας άποψης ότι ο κόσμος ψήφισε με συνείδηση πρόσωπα και κόμματα. Στη μεν περίπτωση του ακροδεξιού κόμματος αναφέρεστε σε «τιμωρία» και απαξίωση του πολιτικού συστήματος και στη δεύτερη σε ουτοπικές λύσεις όμοιες με αυτές που στο παρελθόν έχουν πληγώσει τη χώρα μας. Εκσυγχρονισμός με ξεπούλημα στους ιδιώτες επί Σημίτη, κάθαρση με αύξηση των σκανδάλων επί Καραμανλή.

Απάντηση: Ναι θα μπορούσε να συμβαίνει κι αυτό…

Ερώτηση:  Οπότε συμπεραίνω από τα παραπάνω ότι ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ, ούτε ακροδεξιά ψηφίσατε. Ανήκετε λοιπόν στην κυβερνώσα αριστερά ή μήπως στην κλασική αριστερά;

Απάντηση: Μακάρι να ήξερα…

Ερώτηση: Θα είμαστε πάλι κοντά σας μετά τις διαφημίσεις. Και αυτή τη φορά οι ερωτήσεις που θα απευθύνω στο συνομιλητή μου δεν θα έχουν να κάνουν με ερμηνεία αποτελεσμάτων και εξ’ αποστάσεως κρίσεις. Θα αναφερθούμε προσωπικά

Σε λίγο και πάλι μαζί…