Τότε και Τώρα

Τότε ένιωθα 28 χρονών!  Ήμουν ψηλή, μελαχρινή με σκούρα καστανά μάτια…

Τώρα νιώθω 80… Ένα τίποτα… μία απόκληρη…

Τότε σκεφτόμουνα ότι θα γυρνούσα σπίτι και θα τηλεφωνούσα στο Σπύρο! Θα έφτιαχνα μια μακαρονάδα και θα βλέπαμε την ταινία που είχαμε κατεβάσει προχθές!

Τώρα σκέφτομαι… τίποτα… την αδικία, την ατυχία, το που έφταιξα, το γιατί σε εμένα… το ότι κάποιο λάθος έγινε στο σενάριο της ζωής μου…

Τότε είχα μια ουλή πάνω από το φρύδι, παράσημο από τα παιδικά μου χρόνια!

Τώρα όλο μου το κορμί είναι σημαδεμένο...

Τότε ένιωθα ευτυχισμένη! Προσμονή για να δω την αγάπη μου, ένα γλυκό άγχος αν θα με έβρισκε όμορφη!

Τώρα νιώθω κενή. Φόβο, μίσος. Μύρισα θάνατο…

Τότε φορούσα ένα πολύ όμορφο λιλά φόρεμα που μου το είχε χαρίσει ο πατέρας μου για τη γιορτή μου! Είχα ένα κρεμαστό δαχτυλίδι στο λαιμό μου και απαλό κραγιόν στα χείλη.

Τώρα είμαι γυμνή… η αλυσίδα που κρεμόταν το δαχτυλίδι είναι πεταμένη δίπλα μου και το κραγιόν μου είναι πασαλειμμένο σε όλο μου το πρόσωπο...

Τότε ήθελα να κάνω έρωτα με το Σπύρο

Τώρα δεν θέλω να κάνω τίποτα με κανέναν...

Τότε καθώς έτρωγα τα νύχια μου μάτωσα μια παρανυχίδα

Τώρα μου τσακίσανε την ψυχή… και το αίμα έτρεχε ανάμεσα στα πόδια μου....

Τότε ήταν πριν από μισή ώρα και μόλις είχα παρκάρει, απέναντι από το πάρκο.

Τώρα είμαι στο πάρκο… δύο αιώνες αργότερα...

Τότε είχα όνειρα

Τώρα έχω εφιάλτες…