Εμείς οι άνδρες

Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι.

Οι άνδρες και οι γυναίκες. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν διαφορές στο DNA αυτών, απλά στη διάρκεια του χρόνου και λόγω των πολιτισμικών εξελίξεων που έχουνε λάβει χώρα στο πέρασμα των αιώνων η κάθε ομάδα από αυτές έχει διαμορφώσει χαρακτηριστικά σχεδόν πυρηνικά για τη καθεμία.

Συχνά οι άνδρες αποκαλούνται γουρούνια. Αυτό προέρχεται όχι τόσο από τη δυσωδία που αναδύουν (!) όσο από την εντύπωση των γυναικών ότι εκείνοι είναι αναίσθητοι. Αυτό εν μέρει είναι αληθές. Πράγματι, τις περισσότερες φορές οι άνδρες λαμβάνουν υπόψη τους τη λογική πλευρά των πραγμάτων πολύ περισσότερο από τη συναισθηματική. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς σε πολλές αποφάσεις στη ζωή η λογική παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Εκεί που μπερδεύονται οι άνδρες – και υποθέτω ότι από αυτό πηγάζει και η κριτική των γυναικών – είναι ότι σε κατεξοχήν αισθηματικές αποφάσεις επιστρατεύουν και εκεί τη λογική τους. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι είμαστε αναίσθητοι, (σαν άνδρας μιλάω!) απλά τα συναισθήματα μας φιλτράρονται συνήθως από το πρίσμα της λογικής. Προσοχή! Όχι της εκμετάλλευσης, απλά της λογικής. Τι εννοώ με αυτό:

Οι άνδρες είμαστε γαλουχημένοι (για λόγους όχι της παρούσης ανάλυσης) με διάφορες αξίες όπως για παράδειγμα της φιλίας, της οικογένειας, της πατρίδας, της αξιοσύνης κ.α.  και διάφορες ιδεολογίες όπως ισότητα, κοινωνικότητα, ολοκλήρωση. (Δεν θα αναφερθώ σε υποαξίες του στυλ κόμματα και ομάδες). Έτσι λοιπόν, έχουμε απωθήσει στο ασυνείδητο και υποσυνείδητο τα συναισθήματά μας ή στην καλύτερη περίπτωση τα συμπεριλαμβάνουμε στις αποφάσεις που παίρνουμε. Δεν εκφράζονται πάντως σαν κυρίαρχα στοιχεία της προσωπικότητάς μας.

(Δεν γνωρίζω αν σας έχει τύχει αλλά έχω βρεθεί σε παρέα γυναικών που κουβεντιάζουν για τα αισθήματα που τους «ξυπνάει» ένας πίνακας ζωγραφικής! Εγώ λοιπόν δεν μπορούσα να νιώσω κάτι μέχρι να μάθω επιπλέον στοιχεία για τον πίνακα όπως χρονολογία ολοκλήρωσης, κοινωνικοπολιτικό καθεστώς περιόδου, συμβολισμούς που τυχόν έχει!)

Γι αυτό και ο αυθορμητισμός, κατεξοχήν συναίσθημα πλούτου συναισθημάτων και σχεδόν απουσίας λογικής, σπανίζει σε εμάς. Αντί αυτού έχουμε «εκρήξεις» συναισθηματικής ευφορίας και εκδηλώσεις παράφορων αλλά και παράλογων συναισθημάτων. Φανταστείτε το σαν ένα παιδί που δεν τρώει συχνά παγωτό οπότε όταν βρει πέντε μαζεμένα τα καταβροχθίζει όλα! (κοίτα να δεις που θα πραγματευτώ και το οι «άνδρες είναι μεγάλα παιδιά»!).

Οι γυναίκες από την άλλη…

Οι γυναίκες λοιπόν…

Τώρα σοβαρά

Υπήρχε πιθανότητα ένας άνδρας να μπορούσε να γράψει για αυτές?

Πάντως το ότι τις παντρευόμαστε, τις αγαπάμε (όσο αφηνόμαστε), τις σεβόμαστε, τις ακούμε είναι η αποθέωση της λογικής μας!