Ένας ακόμα....

Δεν γράφω για το μνημόνιο…  Δεν γράφω για την ελευθερία της Ελλάδας… Γράφω για την ψήφο μου και μόνο. Έτσι λοιπόν…

Καταρχήν θα πάω να ψηφίσω

Τι θα ψηφίσω… Δεν ξέρω

Τι δεν θα ψηφίσω…. Ξέρω

Δεν θα ψηφίσω τα κόμματα που μας κυβέρνησαν από το 1974 μέχρι το 2012. Δεν θα ψηφίσω κανέναν και τίποτα που είχε έστω και ελάχιστη συμμετοχή στο τωρινό πολιτικό σύστημα, είτε με τη μορφή συγκυβερνήσεων είτε με τη μορφή αντιπολίτευσης. Όχι ασυνείδητα και ούτε εμπαθώς – αν και θα έπρεπε. Θα ψηφίσω όπως μου έμαθαν και πιστεύω κι εγώ οτι με εκφράζει. «Το μη χείρον βέλτιστον». Και εξηγούμαι…

Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα από εκλογικές διαδικασίες που  διενεργεί το ίδιο το σύστημα! Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και έτσι η πολιτική μου ψήφος θα πάει εκεί που θα μπορούσε, εν δυνάμει ίσως, να αποτελέσει ένα σημαντικό αντίβαρο στο σημερινό σύστημα διακυβέρνησης και εξουσίας. Δεν πιστεύω στις κυβερνήσεις και τους νόμους, ασχέτως αν τους σέβομαι. Σαν φιλοσοφία όμως διαφωνώ. Που ξέρουν οι κάθε πολιτικοί και δικαστικοί το δίκαιο και νομοθετούν; Δε διδάσκεται η δικαιοσύνη, δεν την κάνεις διατριβή… Είναι ένα αίσθημα, ή το έχεις μάθει ή το έχεις χάσει… - βλέπεις δεν μπαίνω καν στον εκφυλισμό των παραπάνω δύο λειτουργημάτων. Ψηφίζοντας λοιπόν κάποιους τους οποίους το οικονομικό «γίγνεσθαι» δεν τους ξέρει και άρα δεν τους εκμεταλλεύεται ακόμα, αρχίζουν να αναρωτιούνται οι εκπρόσωποι της οικονομικής ελίτ μήπως κάτι έχουν κάνει λάθος, μήπως έχουν συσπειρώσει απέναντί τους μεγάλη λαϊκή αντίδραση. Και πάντως σε κάθε περίπτωση χρειάζονται κάποιο διάστημα για να αλλοτριώσουν τους «καινούριους». Όχι ότι αλλάζει κάτι «εν τοις πράγμασι» αλλά κερδίζουμε χρόνο σαν άνθρωποι – ίσως και σαν κοινωνία; – να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και κοινωνιολογικά για έναν κόσμο μακριά από μη ανθρώπινες συμπεριφορές, μη ανθρώπινους κανόνες και μη ανθρώπινες ποινές. (Άραγε πρέπει να υπάρχει νόμος για την κακοποίηση ανηλίκου; ή ποινή για τη δολοφονία; Ποιον πραγματικό άνθρωπο τον ενδιαφέρουν αυτά;)

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τώρα πια πρέπει να ψηφίσω κάτι που να με εκφράζει. Δεν υπάρχει κάτι να με εκφράζει τώρα. Αρχίζω και σκέφτομαι μήπως δεν υπήρχε ποτέ. Ή ακόμα και αν θα υπάρξει ποτέ κόμμα που να με εκφράζει. Αλήθεια χρειάζομαι κόμμα για να εκφραστώ; Αν θέλω να εκφραστώ, ας οργανωθώ στη γειτονιά μου, ας μιλήσω στους φίλους μου, ας αγαπήσω τους ανθρώπους μου. Γιατί να εκφράζομαι μέσα στα κόμματα; Ας επανέλθω όμως στην ψήφο μου και στο γιατί.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι παντοδύναμο έχει σκοτώσει πρωθυπουργούς, καλλιτέχνες, απλούς ανθρώπους. Δεν έχει φραγμούς. Δε σταμάτησε μπροστά σε τίποτα και ούτε πρόκειται να το κάνει. Αν το σύστημα αισθάνεται ότι απειλείται απλά θα αμυνθεί με αβέβαια αποτελέσματα έκβασης… ακόμα. Υπάρχει το πολυτεχνείο αλλά υπάρχουν και επτά χρόνια πριν. Υπάρχει η επανάσταση του 21 αλλά υπάρχουν και πόσα αποτυχημένα κινήματα πριν. Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για την τελική επανάσταση. Επανάσταση απέναντι σε κάθε τι δεδομένο, σε κάθε πρότυπο, σε κάθε χειραγώγηση. Επανάσταση κατά του συστήματος, κατά της πατρίδας, κατά του συμφέροντος, κατά της θρησκείας και υπέρ μόνο του Ανθρώπου.

Αυτό δε σημαίνει «σταματώ να ελπίζω και να προσπαθώ». Ίσα ίσα. Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τόσα χρόνια μας μάθαιναν στα εύκολα. Εύκολα χρήματα, εύκολες φιλίες, εύκολες δουλειές. Όλα εύκολα. Να μας υπενθυμίσω ότι τα πάντα στη ζωή πρέπει να δυσκολέψουν για να απλοποιηθούν. Δράση – Αντίδραση. Ανεβαίνει – Κατεβαίνει. Δύσκολο – Απλό. Η εσωτερική αναζήτηση και η ολοένα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα είναι το πρώτο και το μέγιστο διακύβευμα αυτών και όλων από δω και στο εξής εκλογών αλλά και συμπεριφορών.

Δεν δέχομαι ότι δεν θα αλλάξει τίποτε. Αφού δεν θα αλλάξει τίποτε τότε πήγαινε και ρίξε το όπου να ‘ναι. Αλλά πήγαινε! Αφού δεν είναι κάτι που σε απασχολεί και πολύ, πήγαινε μετά τον κυριακάτικο καφέ σου και ρίξε μια ψήφο χαλαρή. Αλλά πήγαινε! Όπως θα δεις από τον παρακάτω πίνακα στη γραμμή «Challenge» το 2009 ήταν η πρώτη φορά στις εθνικές εκλογές που εκείνοι που δεν εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο είναι περισσότεροι από εκείνους που ψήφισαν το πρώτο σε ψήφους κόμμα!

 

	2009		2007		2004		2000		1996
Εγγεγραμμένοι	100,00%	9.929.065	100,00%	9.918.917	100,00%	9.897.626	100,00%	9.372.541	100,00%	9.140.742
Ψήφισαν	70,95%	7.044.672	74,15%	7.354.877	76,50%	7.571.601	73,28%	6.868.011	74,17%	6.780.049
Άκυρα / λευκά	2,64%	262.127	2,67%	264.835	1,68%	166.667	1,69%	158.516	2,17%	198.607
Αποχή	26,41%	2.622.266	23,18%	2.299.205	21,82%	2.159.358	25,03%	2.346.014	23,65%	2.162.086
1ο Κόμμα	43,92%	3.094.020	41,84%	3.077.281	45,36%	3.434.478	43,79%	3.007.502	41,49%	2.813.042
2ο Κόμμα	33,47%	2.357.852	38,10%	2.802.208	40,55%	3.070.284	42,74%	2.935.388	38,12%	2.584.555
3ο Κόμμα	7,54%	531.168	8,15%	599.422	5,90%	446.724	5,52%	379.114	5,61%	380.361
4ο Κόμμα	5,63%	396.615	5,04%	370.686	3,26%	246.834	3,20%	219.776	5,12%	347.139
5ο Κόμμα	4,60%	324.055	3,80%	279.485					4,43%	300.356
ΕΚΠΡ/ΣΗ (επί ψηφισάντων)	95,16%	6.703.710	96,93%	7.129.082	95,07%	7.198.321	95,25%	6.541.780	94,77%	6.425.452
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ (επί συνόλου εγγεγραμμένων)	32,48%	3.225.355	28,13%	2.789.835	27,27%	2.699.305	30,20%	2.830.761	29,71%	2.715.290
Challenge	Περισσότεροι οι μη εκπροσωπούμενοι		Περισσότεροι οι του 1ου κόμματος		Περισσότεροι οι του 1ου κόμματος		Περισσότεροι οι του 1ου κόμματος		Περισσότεροι οι του 1ου κόμματος
Πόσοι	131.336		-287.446		-735.173		-176.741		-97.753

 

Δεν τελειώνει κάτι με αυτές τις εκλογές αλλά αρχίζει. Δεν έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα η ψήφος μου αλλά και έχει. Δεν θα πέσει το σύστημα αλλά και θα πέσει. Η συμμετοχή στις εκλογές είναι μια έκφανση της πολιτικής ωρίμανσης ενός αλλοτριωμένου ανθρώπου από το σύστημα. Ας δοκιμάσουμε να γίνει το αφετηριακό σημείο της καθολικής μας συμμετοχής σε όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις...