Ο καπιταλισμός – αλλά και γενικότερα όλα τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα – καθορίζουν το πλαίσιο λειτουργίας όλων των ανθρώπινων δράσεων μέσα στο εκάστοτε σύστημα.
Φαντάσου το σαν ένα ενυδρείο, με τον απλό λαό να είναι τα ψάρια προς έκθεση και το σύστημα σαν το γυαλί.
Όλα τα ψάρια περνούν την καθημερινότητα τους ήσυχα χωρίς να ενοχλούν – όσο μπορούν – το ένα το άλλο. Κολυμπάνε αμέριμνα μη αναλογιζόμενα ότι είναι παγιδευμένα σε μια παγιωμένη κατάσταση η οποία όμως εξυπηρετεί άλλους και όχι τα ίδια.
Κάποιο μικρό ψαράκι φωνάζει «Ε εγώ λοιπόν δεν είμαι βλάξ! Έχω καταλάβει τι γίνεται Ξέρω ότι το σύστημα μου στερεί ελευθερίες και ομορφιές που τις αξίζω. Με περιορίζει, με οριοθετεί. Θέλει ακόμα και να προβλέπει την κάθε μου κίνηση, το κάθε μου συναίσθημα». Έτσι προσπαθεί να σπάσει το γυαλί… Παίρνει φόρα και σπάει.. τα δόντια του.
«Δεν είχα αρκετή φόρα», αποφαίνεται. Οπότε παίρνει μεγαλύτερη φόρα τώρα.. από την άλλη άκρη της γυάλας. Νιαααάν… Πάλι τζίφος! Ότι προσπάθειες και αν κάνει για να σπάσει το γυαλί και να απελευθερωθεί δεν αρκούν καν για να στροβιλίσουν το νερό που υπάρχει εκεί γύρω!
«Ίσως είχα μια ελπίδα.. αν μαζευόμασταν με τους φίλους μου και την οικογένεια μου και προσπαθούσαμε όλοι μαζί?», σκέφτηκε. Του πήρε αρκετό καιρό αλλά τους συγκέντρωσε τελικά. Κάποιους τους έπεισε, κάποιοι το σκεφτόντουσαν ήδη, κάποιοι ήρθαν για το χαβαλέ… Ήτανε έτοιμοι πάντως στην άλλη άκρη της φυλακής τους και… κολυμπάγανε με μεγάλη ορμή απέναντι στο γυαλί. Πράγματι ταρακουνήσανε τα σύνορα μας και σηκώθηκε παλίρροια μέσα στο ενυδρείο αλλά για ρωγμή ούτε συζήτηση… Αυτή του η προσπάθεια του κόστισε πολύ. Θρήνησε άλλωστε και θύματα αυτή τη φορά...
«Μάλλον θα τα παρατήσω..», συλλογίστηκε, «δεν υπολόγιζα ότι θα έχανα και φίλους…». «Αν και.. εφόσον μια χούφτα ψάρια αναταράζουν τα νερά… όλα μαζί? Μπα… μεγαλεπήβολο πολύ το σχέδιο μου. Άσε που δεν έχω την ίδια ατσάλινη θέληση…» μονολογούσε.
Διακρίνει όμως πια ανησυχίες και σκέψεις στους γύρω του… και αποφασίζει να ξαναδοκιμάσει!
Συζητάει, κολυμπάει, πλακώνεται.
Σε ερωτήματα του στυλ: «Μα αφού δε ζούμε έξω από το νερό γιατί να σπάσουμε τη γυάλα?»Απάνταγε με ερωτήματα: «Που ξέρεις ότι έξω από το ενυδρείο δεν έχει νερό? αφού είσαι μέσα σε αυτό!».
Σε ερωτήματα δυσκολότερα: «Και εάν λοιπόν δεν έχει νερό?» απάνταγε απλά «Θα μάθουμε να ζούμε και χωρίς αυτό»
Γενικά δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις γιατί αισθανόταν ότι προσπαθούσε να πείσει… και αυτό δεν του άρεσε… ούτε εμένα μου άρεσε…
Σας αφήνω τώρα γιατί έχουν αρχίσει να μαζεύονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου