Ο Χρόνος

Υπάρχει μια τεράστια παγίδα σε όλους τους πολιτισμούς από καταβολής κόσμου… Δεν είναι άλλη από το χρόνο. Όχι μονάχα στην έκφραση του στο δυτικό τρόπο ζωής αλλά ακόμα και σε ορισμένες ανατολικές θρησκείες και κουλτούρες. Θεωρώ ότι έγινε και αυτό από τα κατά καιρούς καθεστώτα γιατί πολύ απλά εξυπηρετούσαν τους σκοπούς τους.

Γιατί δηλαδή η λειτουργία στην εκκλησία πρέπει να είναι πάντα πρωινές ώρες?

 Εγώ χρειάζομαι το Θεό μου στα πιο βαθιά σκοτάδια

Γιατί δηλαδή να πηγαίνουμε στο σχολείο από τις 8 το πρωί?

 Εγώ τη γνώση την παίρνω από τους δασκάλους και αυτοί είναι πιο ανοιχτοί όταν σουρουπώνει.

Γιατί δηλαδή όλα τα κέντρα διασκέδασης να ανοίγουν τη νύχτα?

 Υπάρχουν κάποιοι λόγοι στη ζωή για να διασκεδάζεις από το πρωί, αν όχι μόνο το πρωί.

Αλλά, δεν ήθελα να πω αυτό (ε άντε λοιπόν!).

Πολλές φορές στη ζωή, μας φαίνεται ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα ή αργά ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

 Άντε να πεις σε ένα γονιό που καθυστερεί το παιδί του να γυρίσει σπίτι ότι πέρασε μονάχα ένα τέταρτο και όχι ένας αιώνας! Ή σε κάποιον που γυρίζει αύριο Δευτέρα, στην εργασία του ότι έλειπε 3 βδομάδες και όχι ένα διήμερο!

Η ώρα προφανώς δεν αλλάζει ταχύτητα, όλοι το ξέρουμε! Πως τότε όμως κάποιες περίοδοι στη ζωή μας φαίνονται να κυλάνε αργά? Σχεδόν βασανιστικά?

Φαντάσου το χρόνο σαν μια λίμνη – όχι κινούμενη άμμο – απλά λίμνη…

Είναι λοιπόν κάποιες φορές που επειδή έχουμε κολυμπήσει αρκετά έντονα – ή απλά προς λάθος κατεύθυνση από εκεί που θέλαμε να πάμε –, κουραζόμαστε και σταματάμε να πάρουμε ανάσες. (Μια ερωτική απογοήτευση ή μια επαγγελματική αποτυχία ή μια απώλεια). Τότε λοιπόν νομίζουμε ότι ο χρόνος σταματάει να κινείται ενώ στην ουσία εμείς έχουμε σταθεροποιηθεί σε σχέση με το σημείο αναφοράς μας.

Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, θα έλεγα ότι είναι και ιδιαίτερα χρήσιμο, γιατί τότε περιστρέφεις το κεφάλι σου και αντιλαμβάνεσαι τη θέση σου μέσα στο χώρο καθώς επίσης και ποιους έχεις γύρω σου. Είναι τότε που ξαναβλέπεις τους παλιούς σου φίλους, που ρίχνεις ένα τηλεφώνημα στην προηγούμενη δουλειά σου, που κοιτάς φωτογραφίες και, ίσως αναπολείς τα περασμένα.

Το θέμα που προκύπτει είναι εάν θέλω να συνεχίσω να κολυμπάω ή προτιμώ να παραμείνω σε αυτό το σημείο της λίμνης. Δεν υπάρχει κάτι λάθος και κάτι σωστό αρκεί να το επιλέξουμε εμείς!

Ο χρόνος είναι απλά μια μονάδα μέτρησης, όπως το μέτρο και το κιλό.

(«Χάνεις το χρόνο σου!», «Έχασε το μέτρο!», «Χάσε κανένα κιλό!»)

Τελικά ο χρόνος είσαι εσύ! Αν κινείσαι, κινείται κι εκείνος αν όχι, τότε απλά σε περιμένει…