Όταν γεννήθηκε το παιδί μου προσπάθησα να του μάθω τα απλά και σημαντικά… Να μιλάει, να περπατάει, να αγκαλιάζει, να φιλάει, να σκέφτεται. Προσπάθησα να του εξηγήσω και το γιατί… Ίσως τα κατάφερα, ίσως και όχι….
Όταν μεγάλωσε το παιδί μου και πήγε σχολείο προσπάθησα να το κάνω να κοινωνικοποιηθεί, να σέβεται, να ανταποκρίνεται, να διακρίνεται. Προσπάθησα να του εξηγήσω και το γιατί… Ίσως τα κατάφερα, ίσως και όχι…
Όταν έγινε έφηβος προσπάθησα να το κάνω να ακούει, να συμμορφώνεται, να συμβιβάζεται, να καινοτομεί… Ίσως τα κατάφερα, ίσως και όχι…
Όταν (δεν) έγινε σαν εμένα, δεν το κρύβω, χάρηκα!
Όταν (δεν) έγινε σαν εμένα, δεν το κρύβω, λυπήθηκα!
Προσπάθησα, κι ακόμα προσπαθώ, να βρω ένα τρόπο το παιδί μου να με συγχωρήσει για τα λάθη μου - και γιατί όχι - να με αγαπήσει γι αυτά…
Τώρα που το σκέφτομαι, για το μόνο που δεν προσπάθησα είναι το μόνο το οποίο σίγουρα πέτυχα…
Με αγάπησε…
Ένας γονιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου